Dit boek heet "de Uitleg van de Tenietdoeners van de Islaam" en het is, zoals de titel doet vermoeden, de uitleg van de brief van Shaykhul-Islaam Mohammed ibn 'Abdil-Wahhaab, moge Allah hem genadig zijn, over wat de Islaam teniet doet. In de brief van de Shaykh somt hij tien zaken op die behoren tot de hoofdzaken van alles wat ervoor zorgt dat jouw Islaam teniet wordt gedaan. Deze tien zaken bevatten niet alle daden van afvalligheid maar elke daad van afvalligheid kan onder deze tien daden worden gecategoriseerd. Een aantal van deze daden zijn bijvoorbeeld: afgoderij, het helpen van de polytheisten tegen de Moslims, het spotten met het Geloof of met vaststaande onderdelen van het Geloof en het geloof dat sommige mensen zijn vrijgesteld van het volgen van de Islamitische regelgeving, bijvoorbeeld vanwege hun rijkdom of status. Kennis opdoen over de zaken die je Islaam teniet kunnen doen is één van de verplichtingen voor elke Moslim omdat je als Moslim moet weten wat jou tot Moslim maakt en hoe je ongelovig zou kunnen worden of wat anderen tot ongelovigen maakt. In de geschiedenis van de Islaam is er geen enkele vooraanstaande Geleerde geweest die deze onderwerpen niet heeft besproken. Om binnen de oevers van de Islaam te blijven, moet je weten wanneer je buiten de oevers van de Islaam treedt. Dit beknopte en nuttige boek helpt elke Moslim erbij dit te begrijpen. Shaykh Mohammed ibn 'Abdil-Wahhaab was één van de Mudjaddiduun die de Islaam opnieuw vestigde op het Arabisch Schiereiland nadat het was verzonken in een toestand die in vele opzichten gelijk was aan de Jaahiliyyah, de pre-Islamitische toestand van totale onwetendheid waarin Shirk prevaleerde boven de aanbidding van Allah. Shaykhul-Islaam Mohammed ibn 'Abdil-Wahhaab, moge Allah hem genadig zijn, werd in het jaar 1115 na de Hidjrah geboren in 'Uyaynah, ten noord-westen van ar-Riyaadh. Zijn vader was een vooraanstaande Geleerde en ook zijn eigen kinderen en kleinkinderen zouden tot bekende Geleerden verworden. De Shaykh memoriseerde de Qur´aan al op tienjarige leeftijd en ontwikkelde een grote interesse voor de werken van Shaykhul-Islaam ibn Taymiyyah en zijn leerling Imaam ibnul-Qayyim, moge Allah hen genadig zijn. Hij verrichtte op jonge leeftijd de Hadj en bleef toen in Mekka en al-Madeenah om daar van de Geleerden te profiteren, onder hen bijvoorbeeld Shaykh Mohammed as-Sindi en Shaykh 'Abd-Allah ibn Ibraaheem an-Najdi. In die tijd werden overal graven aanbeden en standbeelden opgericht zodat de mensen deze eveneens zouden aanbidden. Na vele jaren rond te hebben gereisd om het Geloof te bestuderen en de mensen op te roepen tot de Zuivere Tawheed - de aanbidding van Allah Alleen - reisde de Shaykh door naar 'Uyaynah waar hij in de toenmalige heerser een bondgenoot vond in de strijd tegen het ongeloof. De Shaykh kreeg in die tijd steeds meer aanhang door het implementeren van de Sharee'ah maar moest noodgedwongen zijn Da'wah (het uitnodigen naar de Zuivere Islaam) elders voortzetten. In Dar'iyyah zette de Shaykh zijn Da'wah voort en mobiliseerde hij ook vele Moslims voor de Jihaad, de strijd tegen het ongeloof. Dar'iyyah werd tot het Centrum van de Da'wah waar mensen massaal naartoe kwamen om de Islaam opnieuw te leren kennen. Door middel van 50 jaar van Da'wah enerzijds en Jihaad anderzijds wist de Shaykh de Islaam nieuw leven in te blazen op het Arabische Schiereiland en zelfs ver daarbuiten. Er heerste weer vrede. Hij stierf in het jaar 1206 na de Hidjrah.
