Het boek "het authentieke van de Geneeskunde van de Profeet" (vrede zij met hem) is geschreven door de vrome Geleerde en Asceet Imaam Ibn Qayyim al-Jawziyyah, moge Allah hem genadig zijn. Het boek is gebaseerd op een hoofdstuk uit het beroemde boek "Zaad al-Ma'aad" (de Proviand voor het Hiernamaals). In het oorspronkelijke boek, waarvan dit de nederlandse vertaling is, zet de Imaam op uitmuntende wijze uiteen wat de basisbeginselen zijn van de Geneeswijze van de Profeet, vrede zij met hem, die gebaseerd is op de geneeswijzen uit de Qur´aan en de andere Openbaringen die de Profeet, vrede zij met hem, in zijn leven heeft ontvangen. In tal van voorbeelden zien wij hoe de Profeet, vrede zij met hem, de kennis uit de Openbaringen toepast en omzet in zijn leven en dat van zijn Metgezellen, om ze tot de Sunnah te maken die wij vandaag nog volgen. Elke Moslim en elke Moslima heeft zijn of haar lichaam van Allah in bruikleen gekregen voor de tijd die zij op aarde zullen verbrengen. Een goede gezondheid is een gunst van Allah. Daarom is het voor Moslims belangrijk om zo goed mogelijk voor hun lichaam te zorgen. Met de juiste intentie kan dit zelfs verworden tot een daad van aanbidding, indien je voor je lichaam zorgt om gezond en fit te zijn en daardoor Allah, de Islaam en de Moslims nog beter van dienst kunt zijn. Door het voorbeeld van de Profeet, vrede zij met hem, te volgen inzake het verzorgen van het lichaam en daarmee het verzorgen van her hart, perfectioneer je twee zaken die essentieel zijn voor je spirituele, lichamelijke en geestelijke gezond op de manier waarop dat door middel van de Openbaring is voorgeschreven. In tegenstelling van de moderne geneeskunde, die enkel uitgaat van de wereldse kennis, gaat de Profetische Geneeskunde verder en gaat uit van de Openbaring en de Profetische leiding, wat maakt dat dit een feilloze vorm van geneeskunde is. Niemand weet beter dan de Schepper wat het lichaam nodig heeft. Hij heeft het immers geschapen. De edele Geleerde ibnu Qayyim al-Jawziyyah, moge Allah hem genadig zijn, is geboren in het jaar 691 na de Hidjrah en zijn echte naam was Shamsud-Deen. Hij werd ibnu Qayyim al-Jawziyyah genoemd omdat zijn vader het hoofd van de Jawziyyah school in Damascus was. Hij werd geboren in een warm nest waar kennis op waarde werd geschat. Hij werd daarom ook in staat gesteld om al op vroege leeftijd te studeren bij enkele van de grootste Geleerden uit zijn tijd, zoals bijvoorbeeld Imaam an-Naabilsi, Shaykh 'Alaa´ud-Deen al-Kindi en anderen maar degene die van grootste invloed was op zijn leven en waarvan hij het meest geleerd heeft was de edele Shaykhul-Islaam ibn Taymiyyah, moge Allah hen allen genadig zijn. Zij aan zij streed Imaam ibnu Qayyim al-Jawziyyah een groot deel van zijn leven op alle mogelijke manieren met zijn leraar en boezemvriend Shaykhul-Islaam ibn Taymiyyah tegen alle vormen van onwetendheid, kwaad en dwaling. Tot zijn eigen studenten behoorden eveneens grote namen zoals de edele Shaykh en Exegeet ibn Kathier, al-Haafidh ibn Rajab al-Hanbali en anderen, moge Allah hem allen genadig zijn. Toen Shaykhul-Islaam ibn Taymiyyah door de heersers van zijn tijd gevangen werd gezet omdat hij die waarheid verkondigde, werd ook Imaam ibnu Qayyim al-Jaywziyyah gevangen gezet voor hetzelfde nobele doel dat door de verdorven heersers als vergrijp wordt aangemerkt. Daar zouden zij vele jaren en vele malen als gevangenen doorbrengen. Zijn leraar overleefde die gevangenschappen uiteindelijk niet. In het jaar 751 na de Hidjrah zou ook Imaam ibn Qayyim al-Jawziyyah sterven, moge Allah hem genadig zijn. Iedereen die hem kende en iedereen die zijn boeken heeft gelezen, kan enkel getuigen van zijn vroomheid. Imaam ibn Kathier, moge Allah hem genadig zijn, heeft over hem gezegd: "Hij had zich gehecht aan het opdoen van kennis, zowel gedurende de dag als in de nacht. Hij zou zoveel mogelijk bidden en lezen en reciteren uit de Qor´aan en hij had een edel karakter. Hij zou anderen altijd met veel genegenheid tegemoet treden en zijn vriendschap betonen. Hij kende geen jaloezie of nijd... Hij zou zijn gebed altijd zo lang mogelijk maken, en dat gold ook voor de buigingen en prosternaties tijdens het gebed."
